آش‌آلو

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشِ/آلو/

اسم مرکب

آش‌آلو

1. (گفتگو): شخص بیحال و بی‌رمق.

   این بچه که آش آلو است، از تنبلی تکان نمی‌خورَد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن