آش‌رشته‌خوران

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشِ/رِشته/خِوران/

اسم مرکب

آش‌رشته‌خوران

1. آش رشته پزان.

   پس از ... صرف ناهارِ آش رشته خوران که این غذا از شرایط پذیرایی حنابندان بود. «شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن