آغاچی

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /آغاچِی/

اسم مرکب

آغاچی

1. (دیوانی): پیشخدمتِ مخصوصِ سلطان که در همه وقت می‌توانست به خدمتِ او برسد.

   حاجب بزرگ ... در جلوه ... گروه انبوه سران و ... آغاچیان و مرتبه‌داران بدنبال آنها. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن