آغشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آغِشتَن/

مصدر فعل متعدی

آغشتن

1. آلودن، آلوده کردن، چیزی را با چیز دیگر مخلوط کردن.

   گویی خمیره‌اش را با آب و گِل جهنم آغشته‌اند. «جمال‌زاده»

2. خیس کردن، نم کردن. آلودن.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین