آفاقگیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفاق/گیر/

صفت

آفاق‌گیر

1. (قدیم): به تصرف درآورنده سرزمین‌های بسیار، جهانگشا، اقلیم‌گیر.
2. فراگیرنده همه جهان.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن