آفریده

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /آفَریدِه/

صفت مفعولی

آفریده

1. خلق شده، پدید آمده، مخلوق.
2. انسان، آدمی.

   هر چه حکم کرده است بر بندگان حق است و ... حجت‌ها رسیده است به همه آفریده‌ها. «ترجمه تفسیرطبری

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:created
• creature
• being

• self created
• prototype
• increate

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین