آفرین‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفَرین/کردَن/

اسم مرکب

آفرین‌کردن

1. ستایش کردن، تحسین کردن.
2. طلب آمرش کردن، آمرزش خواستن. تعریف کردن، ستودن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین