آفه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آفِه/

اسم

آفه

1. مترادف با افعی در زبان فارسی، تلویحاٌ آدم موذی، آب‌زیرکاه و خطرناک مانند افعی.

   آفِه تَکِن اوپورد دِ!

   مانند افعی بلعید!

منابع

• فرهنگ شمس