آقسنقر

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /آق/سُنقُر/

اسم مرکب

آق‌سنقر

1. (جانوری): پرنده شکاری از نوع شاهین، شاهین سفید.

   آقسنقر ممکن است به دو بخش آق - سُنقُر قابل تجزیه باشد، و اصطلاحی غیر فارسی است.

2. نام بعضی امرای تُرک.

کنایه

1. کنایه از: روز، آفتاب.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین