آلاخون‌والاخون

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آلاخون/والاخون/

صفت مرکب

آلاخون‌والاخون

1. (گفتگو): سرگردان، در‌به‌در، بی‌خانمان، بی‌پناه.

   برای پیدا کردن کار در خیابان‌ها آلاخون والاخون بود.

واژه‌های مشتق شده

• آلاخون‌والاخون‌کردن، آلاخون‌والاخون‌شدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین