آلاینده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آلایَنده/

صفت

آلاینده

1. آلوده کننده.
2. (حوزه مهندسی محیط‌زیست و انرژی): ماده یا موجود زنده یا حالتی از انرژی که بوم‌سازگان را تهدید کند یا بدان آسیب رساند به‌نحوی‌که مانع از استفادۀ سودمند از آن در زمان حال یا در آینده شود.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: pollutant

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آلاینده» هم‌ارزِ «pollutant»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی