آلنگ‌و‌دولنگ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آلَنگُ/دولَنگ/

اسم مرکب

آلنگ‌م‌دولنگ

1. (گفتگو): النگ‌ دولنگ.

   مادر بزرگ، آلنگ‌و‌دولنگ پلوخوری‌اش را به خودش آویزان میکرد. «شاملو»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن