آلوئک

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آلوئَک/

اسم

آلوئک

1. (ساختمان): سنگ‌های خُرد آهکی داخل سفال یا آجر که موجب شکستن یا تَرَک برداشتن آن میشوند.
2. سنگ‌های آهکی کوچکی که داخل سفال یا آجر پخته باشد. آلودک هم گویند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین