آل‌زده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آل/زده/

صفت مفعولی

آل‌زده

1. (فرهنگ عوام): آنکه آل او را کشته یا دیوانه یا بیمار کرده است. آل‌برده، آل‌زدگی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن