آمختن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمُختَن/

مصدر فعل متعدی

آموختن

1. آموختن.

   هر نامخت از گذشتِ روزگار/ نیز ناموزَد ز هیچ آموزگار. «رودکی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن]]