آمر‌علی

فارسی

ریشهٔ لغت

• فارسی

آوایش

• /مِ عَ/

صفت

آمرعلی

1. (غیرمؤدبانه): ویژگی آنکه مدام و بی‌دلیل به این و آن دستور می‌دهد. آدم فضول که مدام دستور می‌دهد.

   اینجا کسی فضول و آمرعلی لازم ندارد. (جمال‌زاده)

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن؛ فرهنگ فارسی معین