آمر‌علی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمِرعَلی/

صفت

آمرعلی

1. (غیرمؤدبانه): ویژگی آنکه به این و آن مدام و بی‌دلیل دستور می‌دهد. آدم فضول که مدام دستور میدهد.

   اینجا کسی فضول و آمرعلی لازم ندارد. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین