آموت

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /آموت/

اسم

آموت

1. (قدیم): آشیان، آشیانه پرندگان شکاری.

   بر قلّه قاف بخت و اقبال/ آموت عقاب دولت توست. «منجیک»

2. آموت ممکن است با الموت که به قلعه‌الموت شهره است، هر دو کنایه از مکانی سخت و صعب‌العبور باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس