آموزنده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموزَندهِ/

صفت فاعلی

آموزند

1. آنکه می‌تواند یاد دهد؛ آنچه می‌توان از آن یاد گرفت؛ تعلیم دهنده. معلم.

   شرح آن را به قلم بسیار دلنشین و آموزنده ... خوانده بودم. «جمال‌زاده»

2. کسی که از دیگری می‌آموزد.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین