آموزیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموزیدَن/

مصدر فعل متعدی

آموزیدن

1. (قدیم): آموختن.

   آموزیدن ادب‌ها و دانش‌های ایزدی. «ابوریحان بیرونی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن