آمیزگار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمیزگار/

صفت

آمیزگار

1. (قدیم): هم‌صحبت، هم‌سخن، معاشر.
2. مصاحب و یار دوست داشتنی.

   دولت جان‌پرور است صحبت آمیزگار/ خلوت بی‌مدعی سفرهْ بی‌انتطار. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین