آمیزگاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمیزگاری/

حاصل مصدر

آمیزگاری

1. آمیخته بودن، آمیختگی.
2. خوش معاشرت بودن، خوش معاشر و همنشین خوب بودن، خوش اخلاقی.

منابع

• فرهنگ لغت معین