آمیغدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آمیغدَن/

اسم

آمیغدن

1. (قدیم): بن ماضی آمیغ؛ آمیختن، مخلوط کردن، درهم کردن.

   میامیغ با راستی کژروی/ ... «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن