فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /آمین/گو/

آمین‌گو

  1. (مجاز): دعا کننده.
    آمین‌گوی پایدار سلطنت و سلامت جان شاه شده. «شهری»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن