فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آمین/گو/

  صفت ویرایش

آمین‌گو

  1. (مجاز): دعا کننده.
    آمین‌گوی پایدار سلطنت و سلامت جان شاه شده. «شهری»

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن