آنالوگ

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /آنالُگ/

اسم مرکب

آنالوگ

1. (برق): ویژگی سیگنال یا دستگاهی که با کمیت‌هایی سروکار دارد که پیوسته تغییر میکنند. مقابل دیجیتال.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن