آناً‌فآناً

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آنَن/فَآنَن/

قید

آناًفآناً

1. (قدیم): لحظه به لحظه، دم‌به‌دم.

   آناًفآناً مردم مترصد نزول عذاب بودند.‌«شوشتری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن