آنتن

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /آنتن/

اسم

آنتن

1. (برق): وسیله‌ای به شکل میله، صفحه فلزی، و مانند آنها برای پخش یا دریافت امواج رادیویی یا تلویزیونی.
2. دستکاهی برای پخش یا دریافت امواج الکترومغناطیسی.
3. (گفتگو): جاسوس، خبرچین.

   آنتن کلاس دارد می‌آید، مواظب باش جلوش حرف نزنی.

واژه‌های مشتق شده

• آنتن بشقابی، آنتن شلاقی، آنتن شیشه‌ای، آنتن مرکزی، آنتن تصویر الکتریکی، آنتن ریزموج، آنتن ناوشی، آنتن‌پوش 1، آنتن‌پوش 2، آنتن روی تور

---

برگردان‌ها

ترجمه
ایتالیایی: antenna انگلیسی: aerial antenna		dish antenna aerial radome

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت مغین