آهستگی‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهِستگی/کردَن/

مصدر فعل لازم

آهستگی‌کردن

1. (قدیم): درنگ و تأمل کردن. به نرمی رفتار کردن.

   به عقل ار نه آهستگی کردمی/ به گفتار خصمش بیازردمی. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین