آهنربای‌الکتریکی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن‌/رُبای/اِلِکتریکی/

اسم مرکب

آهنربای‌الکتریکی

1. (فیزیک): قطعه‌ای از آهن خالص که به سبب عبور جریان برق از اطراف آن، موقتاّ خاصیت آهن‌ربایی پیدا می‌کند؛ الکتروامان.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن