آهن‌تاب

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن/تاب/

صفت مفعولی

آهن‌تاب

1. گرم شده بوسیله آهن گداخته.

   (قدیم): آهن گداخته را در ظرف محتوی آب یا مایعی دیگر می‌انداختند و آن را گرم می‌کردند و برای آن خواص درمانی قائل بودند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن