آهن‌تاب‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن/تاب/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آهن‌تاب‌کردن

1. گرم کردن مایعی با انداختن قطعه آهن گداخته در آن.

   او را بجوشانند و سنگ‌تاب کنند یا آهن‌تاب. «جرجانی»

2. خوشرنگ کردن خورش‌فسنجان با انداختن قطعه آهن گداخته به داخل آن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن