آهومند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهومَند/

صفت

آهومند

1. (قدیم): دارای عیب؛ معیوب. مریض، بیمار، ناقص.

   ز پیری مغزت آهومند گشته است/ ... «فخرالدین گرگانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین