آهو‌بچه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهو/بچهِ/

اسم مرکب

آه‌بچه

1. (قدیم): بچهٔ آهو، آهوبره.

   /بدوان از برِ خویش و بپران از کف خویش/ بر آهو بچه یوز، و بر تیهو بچه باز. «منوچهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن