آهک‌زنده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَک/زنده/

اسم مرکب

آهک‌زنده

1. (ساختمان): آهک آب‌دیده که تیزی آن از بین نرفته باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن