آهک‌نشکفته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَکِ/نَشکفته/

اسم مرکب

آهک‌نشکفته

1. (ساختمان): آهک آب دیده که تیزی آن از بین نرفته باشد. آهک زنده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن