آوانگارد

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /آوان/گارد/

صفت

آوانگارد

1. پیشتاز، پیشرو.

   نقاشی آوانگارد، هنر آوانگارد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین