آویزان‌بودن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آویزان/بودَن/

اسم مرکب

آویزان‌بودن

1. (گفتگو): آویزان کسی بودن: سربار او بودن.

   نمی‌خواست آویزان پدرش باشد، تمام مخارج تحصیلش را خودش پرداخت.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن