آپارتی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آپارتی/

صفت

آپارتی

1. (گفتگو): بی‌حیا و بد زبان که با ایجاد جنجال و سر و صدای دروغی، حرف و نظر خود را به دیگران تحمیل می‌کند.

   با او طرف نشو، از آن آدم‌های آپارتی است.

2. (توهین‌آمیز): بیشرم، حقه‌باز.

مترادف‌ها

• آپاردی

منابع

• فرهنگ لغت معین