آکندنی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آکَندَنی/

صفت

آکندنی

1. (قدیم): آنچه شایسته ذخیره کردن است.

   ز پوشیدنی هم ز آکندنی/ ز هر سو بیاورد ز آوردنی «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن