آگین‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگِین/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آگین‌گردن

1. (قدیم): آلودن، اندودن.

   همی گفت اگر دخمه زرّین کنم/ ز مشگ سیه گِردَش آگین کنم. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن