آیس

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آیِس/

صفت

آیس (قدیم)‎

1. ناامید.

   فرق میان یأس ... و خوف ... آن است که خلیفه تجویز نجات میکند و آیس نه.‌ «سیدقطب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن