آینه‌محدب

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینهٔ/مُحدْدب/

اسم مرکب

آینه‌محدب (فیزیک)‎

1. آینه‌ای که بخشی از یک کُره است و روی برجسته آن صیقلی شده و معمولاً در اتومبیل و جاده‌ها بکار میرود. آینه‌گوژ.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن