آینه‌مقعر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینهٔ/مُقعر/

اسم مرکب

آینه‌مقعر (فیزیک)‎

1. آینه‌ای که بخشی از یک کُره است و روی فرو رفته آن صیقلی شده است.‌ آینه‌گاو.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن