آینه‌چراغ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/چراغ/

اسم مرکب

آینه‌چراغ (منسوخ)‎

1. مجموع آینه و چراغ که مانند آینه شمعدان از طرف داماد به خانه عروس فرستاده می‌شد. نیز آینه‌شمعدان.

   اسباب عقد شامل آینه چراغ یا آینه شمعدان. «جعفر شهری»