آینه‌گم‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/گُم/کردَن/

اسم مرکب

آینه‌گم‌کردن (گفتگو)‎ (توهین‌آمیز)‎ (مجاز)‎

1. آینه خود را گم کردن کنایه از عیب‌های خود را ندیدن یا نادیده گرفتن.

   آینه‌ات را گم کرده‌ای، به خواب هیچ مسلمانی نیایی، ریختش از دنیا برگشته هنوز هم دست‌بردار نیست. «صادق‌هدایت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن