آیینه دار

فارسی

(~.)

صفت مرکب

1. کسی که آیینه را در پیش عروس یا هر کس دیگر نگه دارد تا خود را در آن ببیند.
2. سلمانی، آرایشگر.

منابع

• فرهنگ لغت معین