آیین‌بستن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آیین/بَستَن/

مصدر فعل متعدی

آیین‌بستن (قدیم)‎

1. آذین بستن، تزیین کردن.

   چنین شهری را چنان عروس‌وار آیین بسته بودند. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن