ابتث

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبتَث/

اسم

ابتث

1. اصطلاحاً حروف هجای عربی را که به ترتیب «الف»، «ب»، «ت»، «ث» مرتب شده و به «ی» ختم می‌شود «ابتث» نامند؛ مقابل ابجد.

   ترتیب آن‌ها از این قرار است: أ ب ت ث ج ح خ د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هٔ. ایرانیان در این میان حروف ذیل را افزوده‌اند: «پ» بین «ب» و «ت» ؛ «چ» بین «ج» و «ح» ؛ «ژ» بین «ز» و «س» ؛ «گ» بین «ک» و «ل».

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین