ابتدار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبتِدار/

اسم مصدر

ابتدار (قدیم)‎

1. سرعت در کار؛ شتاب.

   در حال اوامر مطاع ... ابتدار پذیرفت.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن