فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /اَبتَر/

ابتر (قدیم)

  1. ناقص، ناتمام. دم بریده. بی‌فرزند.
  2. (ادبی): در عروض، ویژگی پایه‌ای که در آن «م» و «عیلن» از «مفاعیلن» یا «فَعو» از «فَعولن» حذف می‌شود و بجای آنچه باقی می‌ماند، «فعْ» می‌گذارند.
  3. (قدیم): آنکه فرزند پسر ندارد.
    ای محمد! دل تنگ مکن از آنکه تو را ابتر خوانند. «ابوالفتوح»
  1. بطور ناقص و ناتمام

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین